شصت و دوم

اصلن نمی فهمی از کجا شروع میشه. یعنی وقتی شروع میشه اصلن خبر نداری ، بعد که زمان می گذره و بر میگردی به گذشته نگاه می کنی دنبالش میگردی. دنبال این که این حس ها از کجا شروع شد؟ چی شد که این شد؟ اما واقعیت ش اینه که مهم نیست.وقتی زیر بارون خیس شدی دیگه چه فرقی می کنه تازه بارون گرفته باشه یا سه روز پشت سر هم باریده باشه ؟
دلم برای قفسه ی کتاب هام تنگ شده. برم و خودم رو گم کنم تو قصه ها!