بیست و هفتم

من خوشبختی را 
مثل مادری در ایستگاه قطار 
پشت شیشه ی بخار گرفته 
بوسیده ام 
...
من عشق را 
مثل ابرهای نازک بهار
پشت چراغ های قرمز خیابان 
گریه کرده ام 
....
من زندگی را 
مثل گنجشک های روی کابل های سرد
تا سنگینی سکوت روزهای برفی 
پریده ام