دفعه قبل که وبلاگ داشتم روزهای اول دانشگاه بود ،روزهایی که هیچوقت دوست ندارم برگردند بس که انتخاب هایم اشتباه بود ، از همان رشته تحصیلی گرفته تا انتخاب دوست و اولیت بندی ها . آخرهای دانشگاه بود که گذاشتم ش کنار .
این بار اما فرق دارد . دوست دارم این روزها اندازه ی تمام روزهای دنیا طول بکشند و تمام نشوند . از خامی دوران نوجوانی نجات پیدا کرده ام و دنیا برایم تعریف مشخصی دارد یا لااقل اگر گنگ هم هست به سبک خودم گنگ است نه با تعریف های هزار و یک رنگ این و آن .
این بار اما فرق دارد . دوست دارم این روزها اندازه ی تمام روزهای دنیا طول بکشند و تمام نشوند . از خامی دوران نوجوانی نجات پیدا کرده ام و دنیا برایم تعریف مشخصی دارد یا لااقل اگر گنگ هم هست به سبک خودم گنگ است نه با تعریف های هزار و یک رنگ این و آن .