پنجاه و یکم

 پاییز پر از حفره های کوچک و بزرگی‌ست که ممکن است هر لحظه سُر بخوری توی آن ها! توی این حفره ها خاطره‌ها! آدم‌هامثل عکس هایی که توی آلبوم جا خوش کرده اند، منتظرند تا دوباره جلو چشمانت جان بگیرند . باران که می بارد یا هوا که ابری می‌شود حواست که نباشد یک هو چشم باز می‌کنی ،می‌بینی گیر افتاده‌ای و  به قول ابتهاج"  با هزار سال بارش شبانه روز هم دل تو وا نمی شود !"

 اما امسال پاییز من فرو رفته‌ام ! در عشق ! در محبت بی‌شک!

و با هزار سال دوری از تو هم ، محبتِ تو از دلم نمی رود!

نوزدهم

آدم ها به تناسب زبان مادری شان پیر می شوند  . 

به چروک ها و خط های ریز دور لب های آدم ها دقت کرده اید ؟ بعید می دانم  . اما مدت هاست حواسم به خط هایی ست که زدیک های چهل سالگی دور لب های ادم ها ظاهر می شود  ، به تاسب این که در هر زبانی کدام آواها بیش تر استفاده می شوند و کدام حروف بیش تر تلفظ می شوند نوع خط هایی که دور لب ها ظار می شود متفاوت است . 

ترک ها و فرانسوی ها خط هایی شبیه به هم دارند و بیش تر بالای لب هایشان خط می افتد  . فارس زبان ها دو طرف لب هایشان به سمت پایین و عرب ها خط های افقی ریز دور لب هایشان دارند . 

همین خط های ریز را به گوشه ی چشم ها هم می شود تعمیم داد  . 

ما به شیوه ی خود پیر  می شویم  . هر کس به مسلکی که برای زندگی اش انتخاب می کند . عشق / پول / شهوت / گرگ بودن  / علم / احمق ماندن / ... . پیر شدن  هر آدمی به دنیایی که روزهای ش در آن می گذرد بستگی دارد  .